นับตั้งแต่วันที่ ๑๒ เมษายน พ.ศ. ๒๕๔๑ ที่หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน วัดป่าบ้านตาด จังหวัดอุดรธานี ก่อตั้ง “โครงการช่วยชาติ” โดยมีสมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าจุฬาภรณวลัยลักษณ์ อัครราชกุมารีเสด็จเป็นองค์ประธาน เพื่อรับบริจาคทองคำและเงินตราต่างประเทศจากชาวไทยทั่วประเทศนำเข้าสู่ “คลังหลวง” ซึ่งหลวงตาได้ให้ความหมายว่า เป็นคลังสมบัติเดิมที่บรรพบุรุษเก็บหอมรอมริบและรักษาไว้เป็นหลักประกันบ้านเมืองในยามคับขัน ปัจจุบันมีชื่อเป็นทางการว่า “ทุนสำรองเงินตรา”

ครั้นถึงสมัยปัจจุบัน ด้วยจิตตภาวนาของหลวงตาทำให้ท่านสามารถหยั่งรู้ได้ว่าสังคมมีความซับซ้อนและแปรปรวนกว่าครั้งอดีต และด้วยเมตตาธรรมทำให้ท่านคอยตอกย้ำและพร่ำสอนให้ชาวไทยร่วมใจกันปกปักรักษาและเพิ่มพูนสมบัติใน “คลังหลวง” ให้แน่นหนามั่นคงและปลอดภัยยิ่งขึ้น อย่าปล่อยให้ผู้ใดหรือสิ่งใดเข้ามาแปรเปลี่ยนหลักการและเจตนารมณ์ “คลังหลวง” ให้เป็นอื่นได้ จุดนี้เป็นปราการด่านสุดท้ายที่ค้ำยันชาติไว้มิให้ล่มสลาย

           จากการศึกษาค้นคว้าอย่างละเอียดรอบด้านและเป็นธรรม พบว่า  “คลังหลวง” มิได้มีความหมายอย่างผิวเผินเพียงแค่เป็นทรัพย์สินทางเศรษฐศาสตร์เท่านั้น แต่ “คลังหลวง” มีความเป็นมาที่ยาวนานพร้อมกับการสร้างชาติและมีความหมายอย่างลึกซึ้งทางประวัติศาสตร์อันเป็นความผูกพันกับสถาบันหลักของชาติ ได้แก่ พระพุทธศาสนาและพระมหากษัตริย์ไทยทุกพระองค์ บรรพบุรุษท่านรักษา “คลังหลวง” ด้วยหลักธรรมและโบราณราชประเพณีที่สืบทอดกันมาอย่างเคร่งครัดด้วยความเคารพและระลึกถึงพระมหากรุณาธิคุณเป็นเอนกอนันต์ของบรรพบุรุษที่ท่านสละเลือดเนื้อชีวิตรักษาบ้านเมืองให้พวกเราได้อยู่อย่างสะดวกสบายจนทุกวันนี้  ไม่เพียงเท่านั้นแม้ท่านมีอำนาจในการปกครองอย่างเต็มที่หรือมีเหตุการณ์ที่ล่อแหลมต่ออันตรายในระดับสูงท่านก็ยังไม่คิดแม้แต่จะเข้ามาแตะต้อง “คลังหลวง” ให้เสื่อมสูญไป แต่ท่านเหล่านั้นกลับตรากฎหมายรักษา “คลังหลวง” ไว้เป็นกรณีพิเศษอย่างต่อเนื่องและยาวนานอีกด้วย